Υπάρχουν μερικοί
Που μόλις κάνουν κάποιο λάθος
Ή ξαφνικά κάποιος τους βρίσει
Ή αρρωστήσουν
Ή πονέσουν, αμέσως βλαστημάνε.
Με τον τρόπο αυτόν όμως
Ούτε το σφάλμα διορθώνουν
Ούτε τον υβριστή τους εκδικούνται
Ούτε τον πόνο της αρρώστιας τους απαλύνουν
Αλλά χάνουν επιπλέον και το πνευματικό κέρδος της υπομονής.
Πες μου, άνθρωπε, για ποιο λόγο βλαστημάς και ξεστομίζεις κακό λόγο;
Μήπως θα σου γίνει ελαφρότερος ο πόνος;
Αλλά κι αν ακόμα υποθέσουμε πως θα γινόταν ελαφρότερος
Θα τολμούσες να θυσιάσεις τη σωτηρία της ψυχής σου
Για να πετύχεις την παρηγοριά του σώματός σου;
Τι κάνεις, άνθρωπέ μου;
Τον Σωτήρα, Ευεργέτη, Προστάτη και Κηδεμόνα σου βλαστημάς;
Ή δεν αισθάνεσαι ότι τρέχεις προς τον γκρεμό και σπρώχνεις τον εαυτό σου
Στο βάραθρο της χειρότερης καταστροφής;
Ο διάβολος τα πάντα μηχανεύεται για να σε ρίξει σ’ αυτό το βάραθρο.
Κι αν δει ότι με τον πόνο βλαστημάς
Αμέσως θα σου αυξήσει τον πόνο και θα τον κάνει μεγαλύτερο
Ώστε να σε φέρει σε απελπισία.
Αν δει όμως ότι τον υπομένεις γενναία και ότι
Όσο ο πόνος αυξάνεται τόσο περισσότερο ευχαριστείς το Θεό
Τότε απομακρύνεται αμέσως, επειδή μάταια σε πολιορκεί.
Και συμβαίνει ότι με το σκύλο που στέκεται δίπλα στο τραπέζι:
Αν αυτός δει τον άνθρωπο που τρώει να του ρίχνει κάτι απ’ αυτά που είναι πάνω στο τραπέζι
Μένει εκεί συνέχεια.
Αν όμως σταθεί κοντά μια και δυο φορές χωρίς να πάρει τίποτε
Απομακρύνεται πλέον, αφού θα ‘ναι ανώφελο να περιμένει.
Έτσι και ο διάβολος έχει συνεχώς ανοιχτό το στόμα του σ’ εμάς.
Αν του ρίξεις, όπως ακριβώς στο σκύλο, ένα λόγο βλάσφημο, αφού τον πάρει, πάλι θα επιτεθεί.
Αν όμως επιμείνεις να ευχαριστείς το Θεό
Τον αφάνισες στην πείνα και τον ανάγκασες αμέσως ν’ απομακρυνθεί.
Που μόλις κάνουν κάποιο λάθος
Ή ξαφνικά κάποιος τους βρίσει
Ή αρρωστήσουν
Ή πονέσουν, αμέσως βλαστημάνε.
Με τον τρόπο αυτόν όμως
Ούτε το σφάλμα διορθώνουν
Ούτε τον υβριστή τους εκδικούνται
Ούτε τον πόνο της αρρώστιας τους απαλύνουν
Αλλά χάνουν επιπλέον και το πνευματικό κέρδος της υπομονής.
Πες μου, άνθρωπε, για ποιο λόγο βλαστημάς και ξεστομίζεις κακό λόγο;
Μήπως θα σου γίνει ελαφρότερος ο πόνος;
Αλλά κι αν ακόμα υποθέσουμε πως θα γινόταν ελαφρότερος
Θα τολμούσες να θυσιάσεις τη σωτηρία της ψυχής σου
Για να πετύχεις την παρηγοριά του σώματός σου;
Τι κάνεις, άνθρωπέ μου;
Τον Σωτήρα, Ευεργέτη, Προστάτη και Κηδεμόνα σου βλαστημάς;
Ή δεν αισθάνεσαι ότι τρέχεις προς τον γκρεμό και σπρώχνεις τον εαυτό σου
Στο βάραθρο της χειρότερης καταστροφής;
Ο διάβολος τα πάντα μηχανεύεται για να σε ρίξει σ’ αυτό το βάραθρο.
Κι αν δει ότι με τον πόνο βλαστημάς
Αμέσως θα σου αυξήσει τον πόνο και θα τον κάνει μεγαλύτερο
Ώστε να σε φέρει σε απελπισία.
Αν δει όμως ότι τον υπομένεις γενναία και ότι
Όσο ο πόνος αυξάνεται τόσο περισσότερο ευχαριστείς το Θεό
Τότε απομακρύνεται αμέσως, επειδή μάταια σε πολιορκεί.
Και συμβαίνει ότι με το σκύλο που στέκεται δίπλα στο τραπέζι:
Αν αυτός δει τον άνθρωπο που τρώει να του ρίχνει κάτι απ’ αυτά που είναι πάνω στο τραπέζι
Μένει εκεί συνέχεια.
Αν όμως σταθεί κοντά μια και δυο φορές χωρίς να πάρει τίποτε
Απομακρύνεται πλέον, αφού θα ‘ναι ανώφελο να περιμένει.
Έτσι και ο διάβολος έχει συνεχώς ανοιχτό το στόμα του σ’ εμάς.
Αν του ρίξεις, όπως ακριβώς στο σκύλο, ένα λόγο βλάσφημο, αφού τον πάρει, πάλι θα επιτεθεί.
Αν όμως επιμείνεις να ευχαριστείς το Θεό
Τον αφάνισες στην πείνα και τον ανάγκασες αμέσως ν’ απομακρυνθεί.
