Αρχίζει καὶ γίνεται συνηθισμένο αὐτὸ ποὺ ως μέχρι πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ ἦταν τελείως ἀδιανόητο. Οἱ μελλόνυμφοι στέλνουν στοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους τους τὸ προσκλητήριο γιὰ τὸ γάμο τους, στὸ ὁποῖο συμπεριλαμβάνουν καὶ πρόσκληση γιὰ τὴ βάπτιση τοῦ παιδιοῦ τους, ποὺ θὰ ἐπακολουθήσει μετὰ ἀπὸ τὸ γάμο. Βέβαια καλὸ εἶναι οἱ ἄνθρωποι νὰ θέλουν νὰ βαπτίζουν τὰ παιδιά τους, καὶ μάλιστα νὰ τὰ βαπτίζουν μὲ σαφὴ γνώση τῆς μεγάλης καὶ σωτήριας ἀλλαγῆς τὴν ὁποία ὑφίσταται ὁ ἄν- θρωπος ποὺ βγαίνει χριστιανός, ἄνθρωπος καινούργιος, ἀναγεννημένος καὶ φωτεινὸς μέσα ἀπὸ τὰ ἁγιασμένα ὕδατα τῆς κολυμβήθρας τῆς Ἐκκλησίας μας. Καλὸ καὶ ἅγιο εἶναι οἱ νέοι ἄνθρωποι ποὺ θέλουν νὰ κάνουν οἰκογένεια, νὰ πηγαίνουν στὴν Ἐκκλησία, νὰ παίρνουν τὴν εὐλογία της, νὰ δέχονται τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἔτσι νὰ ἀρχίζουν τὴν κοινὴ πορεία τους, τὴν κοινὴ ζωή τους. Ἔτσι νὰ ἀρχίζουν τὴν κοινὴ ζωή τους, ποὺ καρπός της εἶναι τὸ παιδί, τὰ παιδιά, ποὺ θὰ ἔλθουν στὸν κόσμο καὶ θὰ γεμίσουν μὲ χαρὰ τὸ σπίτι τους καὶ τὶς καρδιές τους. Ἀλλὰ ὅταν μετὰ τὸ γάμο ἀκολουθεῖ ἀμέσως ἡ βάπτιση, ἡ κοινὴ ζωὴ ἄρχισε πρὶν ἀπὸ τὸ γάμο. Καὶ δὲν εἶναι καθόλου σωστὸ αὐτό. Τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς, τὸ ὁποῖο διακονοῦν οἱ σύζυγοι μὲ τὴν κοινὴ ζωή τους, εἶναι ὑπέροχο, μοναδικό. Κρατοῦν στὰ χέρια τους κάτι ποὺ ἔρχεται ὡς καρπὸς τῆς ἀγάπης τους καὶ συγχρόνως ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ, κάτι ἀνεπανάληπτο στὸν κόσμο· μιὰ ἀνθρώπινη ζωή, μιὰ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, μιὰ ἀθάνατη ψυχή, ποὺ τὴν ἀξία της δὲν μπορεῖ νὰ ἰσοφαρίσει ὅλος ὁ κόσμος! Εἶναι κάτι μεγάλο καὶ συγκλονιστικό· εἶναι κάτι θεϊκό, ἔλεγε ἕνας νέος πατέρας. Θεϊκὸ πράγματι! Γι’ αὐτὸ καὶ ἀπαιτεῖ δύναμη γιὰ νὰ τὸ σηκώσεις, θέλει Χάρη Θεοῦ γιὰ νὰ τὸ τολμήσεις, προϋποθέτει δέσμευση γιὰ νὰ τὸ κρατήσεις. Ναί! Δὲν εἶναι κάτι ἁπλό, στό ὁποῖο μπορεῖς πρόχειρα, βιαστικὰ καὶ ἐπιπόλαια νὰ προχωρεῖς. Πρέπει νὰ ἔχεις δικαίωμα νὰ τὸ κάνεις. Τὸ δικαίωμα αὐτὸ σοῦ τὸ δίνει ὁ γάμος.
Εἶναι Μυστήριο ὁ γάμος, εἶναι ἱερὴ Ἀκολουθία, στὴν ὁποία παρίσταται ἀοράτως ὁ Χριστός, ποὺ πῆγε καὶ στὸ γάμο τῆς Κανᾶ καὶ ἄρχισε ἀπὸ ἐκεῖ τὰ θαύματα τὰ καταπληκτικὰ καὶ ἀποδεικτικὰ τῆς θεότητός Του. Τίμησε τὸν γάμο, τὸν ἀνέδειξε Μυστήριο, ἀνέβασε τὴν οἰκογένεια σὲ δεσμὸ ἱερό. Κάθε φορὰ ποὺ γίνεται γάμος, καὶ πάλι ἀοράτως παρίσταται ὁ Χριστός, καὶ ὁ Ἴδιος στὴν πραγματικότητα τελεῖ τὸ Μυστήριο διὰ τῶν ἱερέων. Εἶναι μεγάλη χαρὰ νὰ ἔλθουν στὸ γάμο σου οἱ συγγενεῖς καὶ οἱ φίλοι σου καὶ νὰ σοῦ εὐχηθοῦν νὰ εἶναι ἡνέα σου ζωὴ χαρούμενη καὶ εὐτυχισμένη. Εἶναι ὅμως πολὺ μεγαλύτερη χαρὰ καὶ εὐλογία νὰ ἔλθει ὁ Χριστὸς στὸ γάμο σου καὶ Ἐκεῖνος νὰ εὐλογήσει τὴν καινούργια σου ζωή. Ἐκεῖνος δίνει στοὺς νεόνυμφους τὴν ἀληθινὴ χαρὰ καὶ τὴν παντοδύναμη χάρη του, τοὺς ὁπλίζει μὲ δύναμη νὰ ἀντέξουν καὶ στὶς δυσκολίες ποὺ θὰ φέρει ἀσφαλῶς ἡ ζωή, τοὺς εὐλογεῖ νὰ ἀποκτήσουν παιδιά, νὰ τὰ ἀναθρέψουν σωστά, νὰ γίνουν ὁ ἀληθινὸς πλοῦτος καὶ ἡ χαρὰ τοῦ σπιτιοῦ τους. Τὸ λένε σαφῶς οἱ Εὐχὲς τοῦ Μυστηρίου. Ὁ Κύριος εἶπε: «Χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. ιε΄ 5). Χωρὶς τὴ δική μου Χάρη τίποτε δὲν μπορεῖτε νὰ πετύχετε, οὔτε μικρὸ οὔτε μεγάλο. Πολὺ περισσότερο, χωρὶς τὴ δική του εὐλογία δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ ὑπηρετήσει σωστὰ τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς. Εἶναι τόσο μεγάλο αὐτό, ποὺ προϋποθέτει ἄλλο Μυστήριο, τὸ Μυστήριο τοῦ Γάμου. Δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ μετάσχει στὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας ἂν προηγουμένως δὲν ἔχει ζήσει τὸ Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος. Δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ τελέσει τὸ Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας ἂν δὲν ἔχει προ- ηγηθεῖ τὸ Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης, ἂν δὲν εἶναι ἱερέας τοῦ Θεοῦ, ποὺ μὲ κανονικὴ χειροτονία ἔλαβε «τὴν τῆς ἱερατείας χάριν». Χωρὶς τὶς προϋποθέσεις αὐτές, χωρὶς τὴν εἰδικὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, οἱ πράξεις ποὺ ἀναφέραμε συνιστοῦν βεβήλωση, ἐνῶ ἀποτελοῦν μοναδικῆς ἀξίας δω- ρεά, ὅταν γίνουν μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸ συμβαίνει καὶ μὲ τὴν ἀπόκτηση τῶν παιδιῶν. Ὅταν ἔρχεται κανονικὰ μετὰ τὸ γάμο ἕνα παιδί, εἶναι εὐλογία καὶ χαρά. Περιμένουμε παιδί, λένε, καὶ φωτίζονται τὰ πρόσωπα ἐκείνων ποὺ λαχταροῦν σύντομα νὰ γίνουν γονεῖς. Ἂν ὅμως δὲν ἔγινε ἀκόμη ὁ γάμος, τότε μιὰ κυοφορία βάζει σὲ ταλαιπωρία τοὺς ὑπεύθυνους. Τὸ κρύβουν, ντρέπονται νὰ τὸ ποῦν καὶ στοὺς πολὺ δικούς τους, σὲ πολλὲς δὲ περιπτώσεις δυστυχῶς καταφεύγουν στὴν ἀπάνθρωπη λύση: Δὲν ἀφήνουν τὸ κυοφορούμενο ἔμβρυο νὰ γεννηθεῖ. Τὸ ἕνα μεγάλο λάθος τὸ «διορθώνουν» μὲ ἄλλο, ἐπίσης βαρὺ καὶ μεγάλο καὶ θανάσιμο ἁμάρτημα. Καὶ δὲν ἡσυχάζουν οἱ ψυχές τους παρὰ μόνο μὲ τὴ μετάνοια. Τώρα τελευταῖα ὅμως φαίνεται νὰ μὴν ἐνοχλεῖ ἕνα παιδὶ πρὶν ἀπὸ τὸ γάμο. Καὶ τί ἔγινε; Θὰ παντρευτοῦμε ἀργότερα. Καὶ θὰ τὸ βαπτίσουμε τότε. Ναί. Νὰ παντρευτεῖτε, ὁπωσδήποτε νὰ παντρευτεῖτε, ἔστω ἀργότερα. Καὶ νὰ τὸ βαπτίσετε, ἔστω τότε. Οὔτε ἐσεῖς ἀνύπαντροι, ἀστεφάνωτοι γονεῖς, οὔτε τὸ παιδάκι σας ἀβάπτιστο καὶ ἀμύρωτο. Εἶναι καλὸ νὰ διορθώσετε τὸ λάθος σας. Θὰ ἦταν ὅμως πολὺ καλύτερο νὰ μὴν εἶχε γίνει καθόλου τὸ λάθος. Γι’ αὐτὸ καὶ χρειάζεσθε καὶ ἕνα ἄλλο Μυστήριο ἐκτὸς ἀπὸ τὰ Μυστήρια τοῦ Γάμου καὶ τοῦ Βαπτίσματος. Χρειάζεσθε καὶ τὸ Μυστήριο τῆς Μετανοίας καὶ ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Ἐκεῖ διορθώνονται ὅλα. Καθαρίζονται οἱ ψυχὲς καὶ ἠρεμοῦν οἱ συνειδήσεις. «Τοῖς πᾶσι χρόνος καὶ καιρὸς τῷ παντὶ πράγματι ὑπὸ τὸν οὐρανόν. Καιρὸς τοῦ τεκεῖν καὶ καιρὸς τοῦ ἀποθανεῖν», λέγει ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ (Ἐκκλ. γ΄ 1-2). Τὸ καθετὶ στὸν καιρό του. Γιὰ καθετὶ ποὺ γίνεται κάτω ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὑπάρχει ὁ ὁρισμένος χρόνος. Εἶναι ὁρισμένος ὁ καιρὸς ποὺ θὰ γίνει ὁ τοκετός, ὅπως ὁρισμένος εἶναι καὶ ὁ χρόνος τοῦ θανάτου. Ἂς ἐγκρατεύονται οἱ νέοι. Δύσκολη ἀλ- λὰ ὡραία ἀρετὴ ἡ ἁγνότητα. Νὰ ζήσουν χωρὶς τραύματα τὴν πιὸ ὄμορφη ὥρα τῆς ζωῆς τους, τὴν ὥρα τοῦ γάμου τους. Καὶ ὅλα κατόπιν θὰ ἔλθουν φυσιολογικὰ καὶ εὐλογημένα. Μὲ τὴ σειρὰ ποὺ ὁ Θεὸς ὅρισε. Καὶ τότε θὰ εἶναι πιὸ ἀληθινά, πιὸ χαρούμενα, διότι θὰ εἶναι σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ποὺ καταξιώνει καὶ κάνει εὐτυχισμένο τὸν ἄνθρωπο.