-Στέλνω σήμα, ζητώ βοήθεια. Ζητώ συνεχώς βοήθεια από τον Χριστό, από την Παναγία, από τους Αγίους, για τον εαυτό μου και για τους άλλους. Αν δεν ζητήσω, δεν θα μου δώσουν.
Θυμάμαι στον ανταρτοπόλεμο μας είχαν κυκλώσει σφιχτά 1.600 αντάρτες. Εμείς είμασταν όλοι κι όλοι 180 στρατιώτες οχυρωμένοι πίσω από έναν βράχο. Αν μας έπιαναν θα μας σκότωναν. Προσπάθησα να στήσω κεραία, για να πιάσω επαφή με το κέντρο. Δεν μπόρεσα, κοβόταν η κεραία από τα πυρά. Ο λοχαγός φώναζε: «Αφησέ τα αυτά έλα εδώ, βοήθησε να σβαρνίσουμε κανένα κιβώτιο χειρομβομβίδες». Γυρνούσε εν τω μεταξύ στα πολυβολεία και έκανε επιθεώρηση.
Μόλις έφευγε, έτρεχα πάλι στον ασύρματο. Μέχρι να δώσει αυτός εντολές, προσπαθούσα να στήσω κεραία και ξαναπήγαινα να βοηθήσω, για να μην φωνάζει. Τελικά με ένα φτυάρι κι ένα ξύλο έστησα την κεραία και κατάφερα να πιάσω επαφή. Είπα δύο λέξεις. Εκείνο ήταν! Το πρωί ήρθε η αεροπορία και μας έσωσε. Μικρό πράγμα είναι 180 άνδρες να είναι περικυκλωμένοι από 1.600, και τελικά να σωθούν;
Από εκεί κατάλαβα την μεγάλη αποστολή του Μοναχού, να βοηθάει με την προσευχή. Λένε οι κοσμικοί: «Τί κάνουν οι καλόγεροι; Γιατί δεν βγαίνουν στον κόσμο, να βοηθήσουν την κοινωνία;». Είναι σαν να λένε σε έναν ασυρματιστή: «Τί κάνεις εκεί με τον ασύρματο; Άφησε τον ασύρματο, πάρε ένα ντουφέκι κι έλα να πολεμήσεις».
Σε τίποτα δεν μας ωφελεί η επικοινωνία με όλους τους σταθμούς όλου του κόσμου, εάν δεν έχουμε την ουράνια επικοινωνία και επαφή με τον Θεό, για να ζητάμε και να παίρνουμε βοήθεια από Αυτόν. Είναι μακάριοι όσοι έπιασαν επαφή με τον Ουράνιο Σταθμό και δικτυωμένοι με ευλάβεια με τον Θεό.
