«Εἶναι μεγάλο ἔγκλημα νά ὑπονομεύει ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Ὁ ἐγωϊσμός εἶναι μεγάλη καταστροφή» τόνισε σέ πρόσφατη ὁμιλία του ὁ σεπτός προκαθήμενος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος.
«Νά ὑπονομεύει ὁ ἕνας τόν ἄλλον»… δηλαδή ὁ ἀδελφός τόν ἀδελφό! Ὁ φίλος τόν φίλο! Ὁ συνάδελφος τόν συνάδελφό του! Ὁ ἄνθρωπος τόν συνάνθρωπό του!
Ὑπονομεύω τί σημαίνει; Νά ἀνατρέπω τίς ἀποφάσεις κάποιου… Νά σαμποτάρω τίς ἐνέργειές του… Νά ναρκοθετῶ τό ἔργο του… Νά τορπιλίζω τίς σχέσεις ἐμπιστοσύνης… Νά ὑποσκάπτω τήν καριέρα του, τό μέλλον του… Νά περιορίζω τά ὄνειρά του… Νά μήν τόν ὑπολογίζω… Νά μήν τόν ἐκτιμῶ… Νά μήν τόν ἀγαπῶ… Νά μήν τόν σέβομαι… Νά μήν τόν λογαριάζω… Νά τόν ὑποσκελίζω… Νά τόν ὑποβλέπω… Νά τόν φθονῶ… καί μύρια ἄλλα τόσα!
Καί γιατί παρακαλῶ; Μᾶς τό ἐξήγησε ὁ Μακαριώτατος. Λόγω τοῦ «καταστροφικοῦ», ὅπως τόν χαρακτήρησε, ἐγωϊσμοῦ! Λόγω τῆς φιλαυτίας μας. Λόγω τῆς ἐγωπάθειάς μας. Λόγω τῆς ἐγωλατρίας μας…
…πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά ἀποδεχθοῦμε τόν ἄλλον, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νά εἶναι καλύτερος ἀπό ἐμᾶς, ἀξιώτερος, ἱκανότερος, πιό ταλαντοῦχος, πιό χαρι¬σματικός…
…πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά παραδεχθοῦμε τήν ἀνικανότητά μας, τήν ἀνεπάρκειά μας, τίς ἐλλείψεις μας…
…πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά ὁμολογήσουμε τά σφάλματά μας, τίς ἀδυναμίες μας, τίς ἀστοχίες μας, τούς κακούς ὑπολογισμούς μας…
…πού δέν μᾶς ἐπιτρέπει νά συγ-χωρέσουμε καί νά ἀγαπήσουμε τελικά τόν ἀδελφό μας!
Μέ τήν ἀνατολή τοῦ νέου χρόνου, ἄς προσπαθήσουμε -καί πρωτίστως ὁ συντάκτης αὐτῶν τῶν ἁπλῶν σκέψεων- ταπεινά νά διακρίνουμε καί νά παραδεχόμαστε τίς ἀδυναμίες μας καί λεβέντικα νά ἀναγνωρίζουμε τήν ὑπεροχή τοῦ ἄλλου… Γιά νά γίνει ἡ κοινωνία μας περισσότερο ἀνθρώπινη, περισσότερο φιλάδελφη, λιγότερο ἐγωκεντρική, λιγότερο ἐγωϊστική, ἑπομένως καί μέ τίς εὐχές τοῦ Μακαριωτάτου, λιγότερο καταστροφική. Γένοιτο!
