Όταν μπαίνουμε στο λεωφορείο, ένας άνθρωπος οδηγεί το λεωφορείο, και όμως τον εμπιστευόμαστε. Μπαίνουμε στο λεωφορείο, καθόμαστε και μπορεί να μας πάρει και ο ύπνος, τόσο ήσυχοι είμαστε, τόση σιγουριά νιώθουμε. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχουμε… εμπιστοσύνη στον οδηγό του αυτοκινήτου.
Μπαίνουμε στο αεροπλάνο και κρέμεται είτε η δική μας ζωή είτε όλων των επιβατών, στα χέρια και στην επινόηση και στην κατανόηση του πιλότου, και όμως είμαστε σίγουροι. Ζητάμε και καλή θέση, ζητάμε και παράθυρο για να απολαμβάνουμε τη θέα, να πίνουμε και το καφεδάκι μας και να καμαρώνουμε ότι πετάμε στους αιθέρες. Τι σημαίνει αυτό; Ότι έχουμε εμπιστοσύνη σε έναν άνθρωπο που λέγεται πιλότος.
Μας δίνει ο γιατρός μια συνταγή, μας δίνει κάποια φάρμακα και πηγαίνουμε στον φαρμακοποιό, του δίνουμε τη συνταγή, παίρνουμε τα φάρμακα και φεύγουμε. Και τα παίρνουμε με πολλή ευλάβεια τα φάρμακα. Πειθαρχούμε απόλυτα στις οδηγίες του γιατρού. Έχουμε εμπιστοσύνη δηλαδή και στον φαρμακοποιό, αλλά και στον γιατρό.
Αλλά αν έχουμε εμπιστοσύνη στους ανθρώπους, γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό; Γιατί κλονίζεται η δική μας εμπιστοσύνη;
Πάμε και γονατίζουμε και θέλουμε με το που χτυπάμε μια φορά την πόρτα του Θεού και των Αγίων, έχουμε την απαίτηση αμέσως να μας ανοίξουν.
Έχουμε Πίστη; Έχουμε εμπιστοσύνη;
Αν έχουμε εμπιστοσύνη στον οδηγό, στον πιλότο, στον γιατρό, στον φαρμακοποιό, γιατί δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον Θεό;
Ας αφήσουμε πάνω στα χέρια του Θεού το όλον της ζωής μας και να είμαστε σίγουροι ότι ο Κύριος θα επιλαμβάνεται όλων των αναγκών και των προβλημάτων της ζωής μας.
Κύριε, δεν έχω εμπιστοσύνη σε τίποτε άλλο, ούτε στον εαυτό μου, ούτε στα λεφτά μου, ούτε στα αξιώματά μου, ούτε στους δυνατούς, ούτε στους μεγάλους, ούτε στους τρανούς […]. Σε σένα μόνο, Κύριε, έχω εμπιστοσύνη.
