(…) Έτσι,ζήτησα από τη μητέρα μου μια Καινή Διαθήκη, την οποία όντως είχε, και χώθηκα στη γωνιά μου, έριξα μια ματιά στο βιβλίο και βρήκα πως υπήρχαν τέσσερα Ευαγγέλια. Και καθώς ήταν τέσσερα, ένα από αυτά πρέπει να είναι μικρότερο από τα άλλα σε έκταση. Αν και δεν περίμενα να βγεί τίποτα καλό και από τα τέσσερα, αποφάσισα να διαβάσω το μικρότερο. Και εκεί έπεσα σε μια παγίδα -καθώς και στο μέλλον επρόκειτο να ανακαλύψω πολλές φορές πόσο πολυμήχανος είναι ο Θεός όταν ρίχνει τα δίχτυα Του για να πιάσει ένα ψάρι- γιατί αν είχα διαβάσει ένα διαφορετικό Ευαγγέλιο, θα είχα συναντήσει δυσκολίες. Κάθε Ευαγγέλιο έχει ένα ορισμένο πολιτιστικό θεμέλιο: ο Μάρκος, εντούτοις, έγραψε ακριβώς για νεαρής ηλικίας βαρβάρους, όπως ήμουν εγώ- για νεαρούς Ρωμαίους. Δεν το γνώριζα αυτό, το ήξερε όμως ο Θεός και ίσως το γνώριζε και ο Μάρκος όταν έγραφε πιο συνοπτικά από ό,τι οι άλλοι.Κάθισα λοιπόν να διαβάσω. Και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πιστέψετε τα λόγια μου διότι αυτό δεν μπορεί να αποδειχθεί. Μου έτυχε κάτι το οποίο που και που συμβαίνει όταν περπατάς κατά μήκος του δρόμου και ξαφνικά γυρίζεις πρός τα πίσω γιατί νομίζεις πως κάποιος από πίσω σου σε παρατηρεί.
Καθόμουν και διάβαζα αργά (γιατί η γλώσσα δεν μου ήταν οικεία) και ανάμεσα στην αρχή του πρώτου και στην αρχή του τρίτου κεφαλαίου, ένιωσα ξαφνικά ότι εκεί, στην άλλη άκρη του τραπεζιού στεκόταν ο Χριστός. Ήταν τόσο έντονη η αίσθηση αυτή όπου έπρεπε να σταματήσω το διάβασμα και να κοιτάξω. Κοιτούσα για αρκετή ώρα και δεν έβλεπα τίποτα. Ούτε άκουγα, ούτε αισθανόμουν οτιδήποτε. Μα ακόμα και όταν κοίταζα ίσια μπροστά μου προς το μέρος όπου δεν υπήρχε κανένας που να μπορώ να δω, είχα ακόμα την ίδια ζωηρή αίσθηση πως ο Χριστός, χωρίς καμιά αμφιβολία, στεκόταν εκεί. Θυμάμαι ότι σε εκείνο το σημείο, έγειρα πρός τα πίσω και σκέφτηκα: αν ο ζωντανός Χριστός στέκεται εδώ – αυτό σημαίνει ότι είναι ο αναστημένος Χριστός. Σημαίνει ότι γνωρίζω προσωπικά και στα σίγουρα, εντός των ορίων της δικής μου προσωπικής εμπειρίας, ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί και αυτό σημαίνει πως όλα όσα λέγονται γι’ Αυτόν είναι αλήθεια. (…)
Αντώνιος Bloom, Μικρό Συναξάρι, εκδ. Εν Πλώ, Αθήνα 2010, σελ. 80-82.