Ο Χριστός όσο ζούσε στον κόσμο μας, έκανε πολλά και διάφορα θαύματα. Όλα ανεξαιρέτως είχαν μια κοινή προϋπόθεση: την πίστη. Ο Κύριος δεν λάμβανε υπόψιν του την εθνικότητα, την οικονομική κατάσταση, τις αμαρτίες και τον πρότερο βίο του ανθρώπου. Ένα μόνο ζητούσε: πίστη. Και αν η πίστη υπήρχε τότε τα πάντα παραμερίζονταν, οι φυσικοί νόμοι καταλύονταν και το θαύμα γινόταν. Ο Θεός μας είναι για όλους τους ανθρώπους και για όλα τα έθνη. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που όταν αλλόθρησκοι προσέρχονται με πίστη στα ιερά προσκυνήματά μας, λαμβάνουν την χάρη και την θαυματουργική επέμβαση του Χριστού στην ζωή τους.
Πόση δύναμη μπορεί να έχει η ατόφια, ζωντανή πίστη; Τέτοια που να ανασταίνει νεκρούς, να γιατρεύει αρρώστιες, να δίνει φως σε τυφλούς, να εκβάλει δαιμόνια, να ορθοποδεί παραλυτικούς, να…, να…· να κάνει τον Παντοκράτορα Θεό «υπηρέτη» του ανθρώπου. Αν υπήρχε πίστη θα μπορούσαμε να λέγαμε στο βουνό «πήγαινε πέσε στη θάλασσα» και εκείνο θα έπεφτε. Υπερβολή; Μεγαλοστομίες; Ο ίδιος ο Χριστός μας τα παρέδωσε, όπως και «Ζητήστε και θα σας δοθεί». Τι μπορεί να αντισταθεί στον Θεό; Ποιος φυσικός νόμος ισχύει μπροστά στον Δημιουργό και Νομοθέτη; Ποιος χρόνος μετρά για τον Άναρχο Θεό; Τι μπορεί να σταθεί ανάμεσα στον Θεό και το πλάσμα Του όταν εναποθέτει τα πάντα σε Εκείνον και προστρέχει σε Αυτόν;Μπορούμε όμως να ορίσουμε την πίστη; Σαφής ορισμός δεν υπάρχει καθώς η πίστη είναι βίωμα και δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο. Αλλά μπορούμε να την περιγράψουμε: είναι αυτό που βγαίνει από την καρδιά μας όταν αναζητούμε τον Θεό, είναι το να βλέπεις την δημιουργία γύρω σου και να αναγνωρίζεις τον Πλάστη σου, είναι να Τον έχεις αδερφό, πατέρα και αγαπημένο. Είναι όταν τον νιώθουμε και αντιλαμβανόμαστε την παρουσία Του παντού γύρω μας· όταν όλη η ζωή μας, από τα μικρά και καθημερινά μέχρι την πολύ βαθιά και ανεξιχνίαστη ύπαρξη μας, στρέφεται γύρω από Εκείνον, σε απόλυτη αναφορά προς το πρόσωπό Του· η εμπιστοσύνη στο θέλημά Του. Είναι αυτό που ο Θεός εμφύτευσε στην ανθρώπινη φύση, σαν αποτύπωμα και σημάδι για να τον αναζητά ο άνθρωπος. Μια μικρή φλογίτσα που μας μένει να την αντιληφθούμε και να την δυναμώσουμε σε πυρκαγιά. Η πίστη λοιπόν είναι πρώτιστα μια κίνηση του Θεού προς τον άνθρωπο. Είναι η αποκάλυψη του Θεού προς τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και ο καθένας μπορεί να την περιγράψει με το δικό του μοναδικό τρόπο και την δική του εμπειρία.
Η θρησκεία είναι διαφορετικό πράγμα από την πίστη. Είδαμε ότι με την πίστη ο Θεός μας αποκαλύπτεται. Είναι δηλαδή η πίστη το μέσο για να γνωρίσουμε την αλήθεια και το πώς έχουν τα πράγματα. Αντίθετα, η θρησκεία είναι αυτό που νομίζουμε εμείς για τον Θεό εφαρμοσμένο μέσα σε κανόνες και τυπικά. Για αυτό και υπάρχουν πολλές θρησκείες αλλά μία πίστη, καθώς μία είναι η αλήθεια. Ο ανθρώπινος εγωισμός αρέσκεται να «κόβει» την αλήθεια στα μέτρα του, κατά πως τον βολεύει. Έτσι ο άνθρωπος έφτασε να έχει φτιάξει πολλές θρησκείες, μέχρι και να κατασκευάσει «θεούς». Μόνο που πάντα αυτοί οι «δυνατοί» θεοί δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια θλιβερή αντανάκλαση των παθών και των ματαιόδοξων σχεδίων του. Ο Θεός όμως δεν εγκαταλείπει το πλάσμα Του ποτέ. Σαρκώθηκε, μας δίδαξε όλη την αλήθεια, θυσιάστηκε για εμάς και με το Αίμα και το Σώμα Του τρέφει την Εκκλησία Του στους αιώνες των αιώνων. Η ορθόδοξη λατρευτική ζωή και παράδοση πολύ απλά και αληθινά μας διδάσκει την αλήθεια που αποκαλύπτει ο Χριστός. Γι’ αυτό και μέσα μόνο στους κόλπους της Εκκλησίας η πίστη μας δεν είναι πλάνη αλλά ζωντανό βίωμα του αληθινού Θεού. Είδατε; Για να τα αναλύσουμε όλα αυτά, χρειαστήκαμε περίπου 400 λέξεις, ενώ η ορθόδοξη πατερική απλότητα που έχει σφηρυλατηθεί στην εκκλησιαστική ζωή, τα είπε με μόλις επτά λέξεις! «Αφήστε την θρησκεία και σφιχταγκαλιάστε την πίστη»!